”അദ്ദേഹത്തിന് ഈ പ്രണയബന്ധം അനായാസമായി പൊട്ടിച്ചെറിയാൻ സാധിച്ചു. എനിക്ക് ഒരുകാലവും അതിനു കഴിഞ്ഞില്ല. അതൊരു തീരാത്ത വേദനയായി എന്നെ നീറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇപ്പോഴും അങ്ങനെ തന്നെ. … ഞാൻ ജീവച്ഛവമായി ജീവിച്ചു. അഥവാ മരിച്ചുകൊണ്ടു ജീവിച്ചു. എനിക്ക് എന്റെ ജീവിതത്തെക്കാൾ വലുത് എന്റെ സ്‌നേഹമായിരുന്നു. അതിനുവേണ്ടി സ്‌നേഹത്തിനുവേണ്ടി ജീവത്തെ ഹോമിച്ചു.” സുകുമാർ അഴീക്കോട് എന്ന ചരിത്രപുരുഷന്റെ പ്രണയിനിയായിരുന്ന വിലാസിനി ടീച്ചറുടെ വാക്കുകളാണ് ഇത്.

ആ ക്രൂരമായ തിരസ്‌കാര കഥ ടീച്ചറുടെ ആത്മകഥാരൂപത്തിൽ.

സുകുമാർ അഴീക്കോട് തന്റെ പ്രണയിനിക്കുള്ള ഒരു കത്തിൽ എഴുതി ഇങ്ങനെ –

“ഈ പ്രേമം ഇല്ലെങ്കിലും വിലാസിനിയുടെ കത്തുവായിക്കുന്നത് സുഖകരമായിരിക്കും എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം, പ്രേമം കൂടിവന്നപ്പോഴാകട്ടെ, തന്റെ ഓരോ കത്തും എന്റെ ആത്മാവിനെ കോരിത്തരിപ്പിക്കുകയും രക്തം ചൂടുപിടിപ്പിക്കുകയും ചിലപ്പോൾ എന്നെ അസൽ ഭ്രാന്തനാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മറ്റേതെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണിനെ സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ കത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള ഈ ഹൃദ്യമായ അനുഭൂതി എനിക്ക് ഒരിക്കലും ലഭിക്കുമായിരുന്നില്ല.”

വിലാസിനി ടീച്ചർക്ക് അഴീക്കോട് അച്ച 45ൽപ്പരം പ്രണയ ലേഖനങ്ങൾ ഈ പുസ്തകത്തിന് അനുബന്ധമായുണ്ട്.

“അവസാനം രോഗശയ്യയിൽ വച്ചുകണ്ടപ്പോൾ എന്നോടു ചോദിച്ചു, തനിക്കെന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു കടലാസിൽ എഴുതി കവറിലിട്ട് അയച്ചു തന്നു കൂടായിരുന്നോ” എന്ന്. ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽപ്പോലും സത്യം പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത, വാക്കിനു വ്യവസ്ഥയില്ലാത്ത ഒരാൾക്ക് ഞാനെങ്ങനെ എഴുതും? എന്തിന് എഴുതണം? ടീച്ചറിന്റെ ഈ ചോദ്യങ്ങളിലാണ് പുസ്തകം അവസാനിക്കുന്നത്.